لکنت در روایت لکنت (علی شروقی)

لکنت در روایت لکنت 

علی شروقی

 

 

 

 

کی ما را داد به باخت

فرهاد کشوری 

انتشارات نیلوفر 138۴

 

 

پنهانکاری، دسیسه، توطئه جمعی و حضور یک خائن ناشناس در میان جمع که رفقا را لو داده و نقشه ها را نقش بر آب کرده، ماجرایی است که نویسندگان فراوانی آن را دستمایه قصه های خود قرار داده اند؛ از نمونه های ایرانی آن می توان به «خائن» بزرگ علوی و «عکسی برای قاب عکس خالی من» هوشنگ گلشیری اشاره کرد.

چنین بود زرتشت (مشیّت علایی)

چنین بود زرتشت
 

مشیّت علایی

 

 

 

 

آخرین سفر زرتشت
فرهاد کشوری
انتشارات ققنوس ۱۳۸۶



 

زرتشت از جهات مختلف برای فیلسوفان و هنرمندان شخصیتی جذاب و محل اعتنا بوده است. نیچه، در چنین گفت زرتشت با لحنی که یادآور شاعرانگی پیامبرگونگیِ زبان گاتاهاست، زرتشت را منادی زمانه‌ای هیچ‌انگار و نیست‌باور می‌داند که می‌کوشد، در نبود مبادی متافیزیکی و استعلایی، به ایجاد نظام ارزشیِ جدیدی دست زند. درانداختن «طرحی نو» در فضای غلبة نیهیلیسم یا به تعبیر خودِ او، در غروب خدایان (شامگاه بتان)، تلاشی بایسته اما محکوم است و از همین رو نیچه غالباً از او با استهزاء یاد می‌کند، و در کتاب دیگرش آنک انسان زرتشت را تجسم «سنخ» یا «روحی آرمانی» توصیف می‌کند که ساده‌لوحانه و به اقتضای غریزه، به حریم اخلاقیات قدسی نزدیک شده و آنها  را به بازی گرفته است.

 

آخرین سفرِ« کشوری» (محمدرحیم اخوت)

آخرین سفرِ« کشوری»

محمدرحیم اخوت

  

 

 

 

آخرین سفر زرتشت 

فرهاد کشوری
انتشارات ققنوس ۱۳۸۶

فلوبر، رمان نویس نام آور قرن نوزدهم فرانسه، کتابی دارد به نام سالامبو که احمد سمیعی آن را با نثری زیبا و فخیم، به فارسی برگردانده است. من نمی‌دانم نثر کتاب در متن فرانسه چگونه نثری است؛ و در ادبیات قرن نوزده، آن قرن فروزان و شگفت انگیز، چه جایگاهی دارد؟ اما نثر استادانۀ متن فارسی (به رغم آنکه گویا چندان عنایتی هم به آن نشد) به نظرم از چنان پیراستگی و فخامتی برخوردار است که می‌تواند سرمشقی باشد برای نویسندگان و داستان نویسانی که می‌خواهند در زبان فارسی، از لحنی- به اصطلاح – « تاریخی» استفاده کنند.