پیشنهاد کتابخوانی(چکامه گذشته/ مرثیه ی زوال از شاپور بهیان)

پیشنهاد کتابخوانی

چکامه ی گذشته/ مرثیه ی زوال

چکامه ی گذشته/ مرثیه ی زوال

شاپور بهیان

نشر چشمه،  1394

شاپور بهیان داستان نویس، مترجم و مقاله نویس است. اولین داستان اش، سال ها پیش در مجله ی آدینه چاپ شد و مورد توجه خوانندگان گرفت. اولین مجموعه داستان اش را قرار است نشر پیدایش تا پایان سال 1394 به چاپ برساند.

بهیان مترجم متبحری است و کارنامه خوبی در ترجمه دارد. «پیش درآمدی بر شناخت رمان» از جرمی هاوتورن را در سال 1380 انتشارات نقش خورشید منتشر کرد. «جامعه شناسی پست مدرنیسم» از اسکار لش را انتشارات ققنوس در سال 1383 درآورد که جایزه ترجمه ی دانشجویی را برد. «رمان تاریخی» از گئورگ لوکاچ را نشر اختران در سال 1388 به چاپ رساند. «کافکا به سوی ادبیات اقلیت» از ژیل دلوز و فلیکس گوتاری را نشر ماهی در سال پاییز 1392 منتشر کرد. بهیان علاوه بر این آثار مقالات بسیاری را هم ترجمه کرده است که در فصلنامه زنده رود و نشریات ادبی دیگر منتشر شده است.

بهیان در مقاله نویسی هم ذهن ورزی کرده است. حاصل اش مقالات بسیاری است که تعدادی از آن در کتاب چکامه ی گذشته/ مرثیه ی زوال به چاپ رسیده است و شامل دو بخش نقد ادبی و نظریه پردازی است. بهیان در درآمد کتاب می نویسد: «هدف من از نوشتن این مقالات تفسیر متون ادبی نبوده است. تفسیر بر این فرض مبتنی است که متن اصلی حاوی واقعیتی است که خود متن آن را صریحاً نگفته است و اکنون وظیفه ی مفسر این است که آن گفتار متن را صراحت و روشنی بخشد- به گفته ی فوکو مفسر می خواهد آن گفتار موجز و کم گوی اصلی را، انگار ساکت بوده است به درون گفتاری پرگوی بکشاند. مفسر بر این مبنا عمل می کند که در متن دچیزی خفته و در تاریکی مانده است و حالا باید آن را بیدار کند و به روشنی بیاورد. او وظیفه ی خود می داند آن چه را که پیش تر گفته شده است، «ترجمه» کند.»

بهیان در مقاله ی «مدخلی بر نوع شناسی داستان کوتاه»، در بخش نظریه پردازی می نویسد: «به عبارتی داستان نویسان به دنبال پو، میراث او را عنی تر کردند و آن را برای کشف گوشه های تاریک حیات بشری توسعه بخشیدند. چنین است که ما با نوع دیگری از داستان کوتاه مواجه می شویم که می توانیم مقابل داستان مبتنی بر وحدت تأثیر، آن را با وام گیری عبارتی از هنری جیمز که می گوید در این گونه داستان موقعیتی آشکار می شود، «داستان مبتنی بر موقعیت» بنامیم. این نوع داستان که لزوماً ایستاتر است، امکانات بسیار زیادی برای بسط شخصیت  و تحلیل انگیزه ها، برای توجه به فضا، ستینگ یا زمینه و درون مایه فراهم آورد. در واقع داستانی است که نوستن را تبدیل به عمل شناخت می کند؛ یعنی کشف سویه های فکری، اخلاقی و عاطفی آدم ها. در نتیجه بیشتر از آن که منجر به «تأثیر» شود به شهود و اشراق منتهی می شود.» ص 209

بهیان دارای مدرک دکترای جامعه شناسی و مدرس دانشگاه است. به امید نشر آثار بیشتری از این نویسنده، مقاله نویس و مترجم خوش ذوق و کوشا.